Από Γιώργο Ροδάκογλου δημοσιογράφο
«Κρυφό κρατήθηκεμέχρι και σήμερα το όνομα του ιερέα της Σπιναλόγκα μετά από επιθυμία τουιδίου. Η ανιδιοτελής προσφορά του αναστήλωσε την πίστη των χανσενικών και αποτέλεσε αχτίδα ζωής . Έφυγε από αυτόν εδώ τον κόσμο χωρίς ποτέ να πληροφορηθούμε ποιος είναι» δήλωσε ηδημοσιογράφος και σκηνοθέτης Ελένη Βλάσση στον
Εκκλησιαστικό Σταθμό 4E στη Θεσσαλονίκη ,μιλώντας για τη έρευνα 15 χρόνων που πραγματοποίησε για τους ανθρώπους που αντιμετώπιζαν λέπραστην Ελλάδα». «Το μόνο στοιχείο που μάθαμε ήταν ότι κατάγονταν από τηνΙεράπετρα και δεν μπορέσαμε να βρούμε τίποτε άλλο παρά τις επίμονες προσπάθειες ετών. Όλοι μιλούσαν με τακαλυτέρα λόγια για τον άνθρωπο πουέπαιξε το σημαντικότερο ρόλο στη ζωή τους κάτι που δεν αναδείχθηκε σχεδόν καθόλου μέσα από το συγκεκριμένοσήριαλ «ΤΟ ΝΗΣΙ»» που προβάλλει ιδιωτικός τηλεοπτικό σταθμός. Ήταν ο ιερέας που κοινωνούσε του λεπρούς και μετά κατά την κατάλυση του οίνου οι χανσενικοί το παρακολουθούσαν κρυφά για να πεισθούν για την πίστη του. Αυτό ήταν το θαύμα που συνέβαινε κάθε φορά που τον έβλεπαν και έτσι αναστήλωσαν την πίστη του μέσα στηΣπιναλόγκα» επεσήμανε η κυρία Βλάσση καιυπογράμμισε «Ο ιερέας αυτός έμεινε καιέζησε στην Σπιναλόγκα και μετά την αποχώρηση των χανσενικών. Αφιέρωσε όλη τουτη ζωή σ αυτούς του ανθρώπους . Δυστυχώς όμως το όνομα του δεν έχει καταγραφείπουθενά»
Στην εκπομπή «ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ» που παρουσιάζει οδημοσιογράφος Γιώργος Ροδάκογλου,έγινε επίσης αναφορά στην προσφορά τηςΕκκλησίας- κάτι που όπως είπε η κυρία Βλάσση - δεν αναδείχτηκε στο βαθμό πουπρέπει μέσα από τα ντοκιμαντέρ πουέγιναν έως τώρα.
«Η Εκκλησία ήταν αυτή που πρώτη ενδιαφέρθηκε και ναύλωσε ένα καράβι με ασβέστη και τοέστειλε στη Σπιναλόγκα προκειμένου ναβαφτούν τα κτίρια ώστε να δουν οι άνθρωποι αυτοί που ζούσαν εκεί λίγο χρώμα στη ζωή τους» δήλωσεχαρακτηριστικά.
Εκτενή αναφορά έγινε και στο λεπροκομείο που λειτουργούσε κατά την ίδια χρονική περίοδο στην Ιερά Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους όπου εκεί οι μοναχοίπεριέθαλπαν με πολύ μεράκι και αγάπη τους χανσενικούς χωρίς ποτέ κανένας από αυτούς να κολλήσει τη νόσο.
Η Σπιναλόγκα! Αποτελούσε για 54 χρόνια τόπο εξορίας Στις 30 Μαΐου του 1903 θα μετατραπεί σε«Σπιναλόγκα, το νησί των λεπρών». Από το 1913 και μετά μεταφέρονταν ασθενείςαπό πολλά μέρη της Κρήτης και σιγά σιγά από πολλά μέρη και όλης της Ελλάδας.
Πριν μεταφερθούν στο νησί,
φάρμακο δεν είχε βρεθεί και οι λεπροί φορούσαν κουδούνια για να ακούγονταιαπό μακριά καθώς πλησίαζαν. Τρόμο έπιανε όλες τις οικογένειες και πανικό στοάκουσμα των κουδουνιών αυτών!
Στο νησί αρχίζουν να γίνονται εργασίες για την στέγαση των ασθενών.Φτιάχνονται σπίτια, έχτισαν νοσοκομείο, κουρείο, καφενείο, ένα σχολείο με ένανδάσκαλο ο οποίος και αυτός ήταν λεπρός και την εκκλησιά αφιερωμένη στον Άγιο Παντελεήμοναόπου μπορούσαν να κάνουν την ευχή και να προσκυνούν τις ιερές εικόνες. Έναςιερέας υγιής έκανε τη λειτουργία σε αυτήν την εκκλησία και έπαιξε καθοριστικόρόλο στη ζωή των χανσενικών.
